الاستومرهای ترموپلاستیک (TPEs)

Description

الاستومرهای ترموپلاستیک (TPEs) یک کلاس تجاری مرتبط و اساسا جالب از مواد پلیمری را تشکیل می دهند. به طور کلی، آنها مواد دو فازی هستند که (i) دارای خواص ترکیبی ترموپلاستیک های شیشه ای یا نیمه کریستالی و الاستومرهای نرم هستند و (ii) مواد لاستیکی را قادر می سازند تا به عنوان ترموپلاستیک فرایند شوند. آنها ممکن است ماکرومولکول های منفردی باشند که در آنها بخش های گرمانرم گسسته ای که قادر به تشکیل حوزه ها یا کانال های نانومقیاس سفت و سخت هستند، به صورت کووالانسی به بخش های لاستیکی پیوند خورده اند که یک ماتریس نرم را فراهم می کند که حوزه های صلب در آن قرار دارند. به دلیل پیوند کووالانسی بین بخش‌های شیمیایی غیرمشابه، حوزه‌های صلب می‌توانند یک شبکه سه‌بعدی از سایت‌های پیوند متقابل فیزیکی را تشکیل دهند. در نتیجه، TPE خواص مکانیکی از خود نشان می‌دهد که از بسیاری جهات با خواص یک ولکانیزه قابل مقایسه است. لاستیک با شبکه کووالانسی، با این تفاوت که شبکه و در نتیجه خواص TPE از نظر حرارتی برگشت پذیر است. این ویژگی TPE ها را برای فرآیندهای ترموپلاستیک با توان عملیاتی بالا، مانند اکستروژن مذاب و قالب گیری تزریقی مناسب می کند. دو نوع مهم ذاتی TPE ها کوپلیمرهای بلوک جدا شده میکروفازی (شامل پیوند) و پلی یورتان های قطعه بندی شده هستند، اگرچه کوپلیمرهای قطعه بندی شده اضافی به طور فزاینده ای در دسترس هستند.  در برخی موارد، TPE ها نیز می توانند از هموپلیمرهای موجود از طریق ترکیب واکنشی تولید شوند. در این کار، ما شناسایی و بحث می کنیم. برخی از پیشرفت های اخیر در مورد TPE ها و استفاده از آنها.